حسرت ظهور

غیر از وجود مقدس امام مهدی موارد فراوان دیگری هست که در قرآن به صراحت از آن ها سخن به میان نیامده است.این که نام پیامبر اسلام با صراحت در تورات آمده است ،دلیل بر این نیست که باید نام امام مهدی هم در قرآن با صراحت بیاید،چون ممکن است همان گونه که آنجا مصلحت در ذکر صریح نام پیامبر بود اینجا مصلحت در عدم تصریح به نام امام مهدی باشد،اگر چه با تصریح نام نیز مشکل حق ستیزان حل نمیشود .چنان که بشارت پیامبر در تورات وانجیل آمد ولی بسیاری از اهل کتاب ایمان نیاوردند .مخالفت بنی اسرائیل با پیامبر زمان خود درباره فرماندهی طالوت دلیل دیگری است بر این که ذکر "نام" همه جا وهمیشه اختلاف را ازبین نمیبرد.بنی اسرائیل در مخالفتی آشکار با پیامبرشان با این که نام فرمانده به صراحت گفته شده بود گفتند :

چگونه او فرمانروای ما باشد با این که ما برای فرمانروائی از او سزاوارتریم وبه او مال گسترده ای هم داده نشده است .

برخی از بزرگان گفته اند اگر نام امام مهدی یا سایر امامان با صراحت در قرآن ذکر میشد انگیزه مخالفان برای تحریف قرآن ،فراوان میشد واین سند جاوید الهی ،در خطر تحریف قرار میگرفت .

به علاوه این گونه نیست که تنها راه بیان حقایق ،تصریح به اسم ورسم آنها باشد ،بلکه در بسیاری از موارد با بیان ویژگی های یک حقیقت البته به صورتی آشکار وروشن میتوان حقیقتی را به دیگران معرفی کرد.

قرآن کریم در مساله امامت وولایت ونیز مهدویت وحکومت عدل جهانی ،از این شیوه بهره گرفته است .در آیات متعدد ولایت پس از پیامبر وحکومت جهانی امام مهدی را در قالب بیان ویژگی ها وصفات بیان کرده است.

بعضی از آنها عبارت است از : به تحقیق در زبور از پس تورات نوشتیم که مسلما زمین را بندگان صالح من به ارث خواهند برد .به یقین در این سخن،پیام رسایی است برای قومی که بندگان خدایند.

خداوند کسانی از شما را که ایمان آوردند وعمل صالح انجام دادند ،وعده فرمود که آنان را قطعا در زمین به خلافت خواهد گمارد،همان گونه که کسانی را که پیش از آنان بودند به خلافت گمارد.قطعا برایشان دینشان را مستقر خواهد کرد .دینی که آن را برایشان پذیرفت وآنان از پس خوفشان به حالت امنیت ،دگرگون میکند،آن چنان که مرا عبادت میکنند وچیزی را با من شریک نگردانند وهرکس بعد از آن کفر ورزد ،قطعا آنان فاسقند.